Het is net een beetje licht aan het worden als we op maandagochtend 07:30 uur een woonwijk aan de rand van Venlo inrijden. Even bekruipt ons het gevoel dat we niet goed zitten. Achter de huizenrij blijkt echter een groot industrieterrein te zijn waar Beurskens gevestigd is. Er zijn diverse loodsen, een groot parkeerterrein en zelfs een eigen wasstraat. Dit is best een grote firma waar met diverse merken wordt gereden, waaronder Iveco.
We maken ons op voor een ontspannen rit want er is tijd. We hoeven tenslotte pas eind van de middag in Parijs te zijn. De eerste echte kilometers met de S-Way dienen zich aan als we de A2 richting Maastricht opdraaien. Ik (Robert Servaas) zit goed in de Iveco, op een fijne stoel en met het stuur prima in de hand. Voor het mooie zou dat nog iets meer naar je toe gekanteld kunnen worden, maar het is lekker dik en de onderkant is afgeplat voor wat extra bewegingsvrijheid. De Iveco stuurt lekker stevig en is opvallend stil. We hebben de beschikking over 480 pk, ruim voldoende voor de 15 pallets met papier die we bij ons hebben.
We kunnen weer verder, maar grijpen het moment aan om van chauffeur te wisselen. Nu beleeft Arjan zijn eerste kennismaking met de S-Way. Achter het stuur heeft ook Arjan snel een goede zit gevonden. Sowieso biedt de S-Way goed zicht rondom en geven de spiegels een prima beeld. Het ziet er in het interieur van de Iveco netjes uit met mooie materialen. Kleppen van kastjes en laatjes, het voelt allemaal degelijk en prettig. Ook fijn en modern: overal zitten USB-poorten om telefoons, navigatie en wat al niet meer op te laden. We tellen er liefst acht. Het dashboard is fors en wellicht nog wat somber zwart maar heeft wel een groot scherm dat goed afleesbaar is. Het beschikt over Apple Carplay en de navigatie komt van TomTom die prima werkt.
Er is nog wel iets van een motortunnel maar evengoed biedt de cabine ruim twee meter stahoogte. Bergruimte is er, zoals gezegd, genoeg met grote vakken boven de voorruit en onder het bed. Wel moet het bovenste bed tijdens het rijden zijn opgeklapt omdat het anders een beetje in je nek hangt. Ook Arjan is na een uurtje of wat sturen goed te spreken over het weggedrag en het comfort van de S-Way. Het is zijn allereerste kennismaking met een Iveco. We snappen de positieve reacties van de chauffeurs tijdens de Ride & Drive dagen steeds beter. Ook bij ons gaan de duimen omhoog.
“Duimen omhoog voor nieuwe Iveco!”
Troosteloos
Ruim voor vier uur ’s middags arriveren we bij ons losadres even voor Parijs. Het blijkt een DC van de Franse post te zijn en pas na uitvoerige controle mogen we het bewaakte terrein op. Zelf lossen is er niet bij en al vlot mogen we met een lege oplegger het terrein weer af. Uiteraard na controle bij de poort of de bak wel echt helemaal leeg is. Tijd om de planning te bellen. Morgenochtend half negen laden in Tilburg, krijgen we te horen. Met negen uur rust betekent dat nog doorrijden om dat te halen. Foto’s maken bij de Eiffeltoren zit er dus niet in. De troosteloze omgeving op het Franse industrieterrein biedt ook niet echt een lekkere mogelijkheid voor mooie plaatjes.
We besluiten naar Joost op Hazeldonk te rijden (inmiddels gesloten). Daar kunnen we lekker eten en staan voor de nacht. Het verkeer rond Brussel en Antwerpen werkt zowaar ook mee zodat we op een redelijk uur aan de maaltijd zitten. Daarna is het tijd de bedden te proberen in de S-Way. Het onderste bed ligt prima, kan ik constateren en ook Arjan heeft geen klachten over het toch wat smalle bovenbedje. Dat is ook eerder een noodbed of bagageplek dan een volwaardige slaapplek. Bovendien zijn hoofd- en voeteneind opvallend smal, maar dat is nodig om de boel op te kunnen klappen. Contact met Iveco leert ons dat er als optie een breder bovenbed leverbaar is. Dat beschikt dan ook over een trapje om er makkelijker in te komen.
De volgende morgen melden we ons op het afgesproken tijdstip in Tilburg. Een uur of twee later krijgen we het groene licht voor vertrek naar Swalmen. Daar is de oplegger vlot leeg en kunnen we terug naar Venlo. Onderweg merken we net als gisteren dat de S-Way een opvallende verschijning is. Geregeld gaat er een duim omhoog van een collega en sommigen laten zich zelfs afzakken om de auto goed te kunnen bekijken. We hebben natuurlijk uitgebreid kennis kunnen maken met de nieuwe S-Way. Een fijne auto met een krachtige en stille aandrijflijn, een prettige cabine en prima rijeigenschappen. Wel missen we een beetje het moderne gevoel dat bijvoorbeeld een Actros met zijn digitale dashboard je wel geeft. Dat lijkt een kwestie van tijd want de op de S-Way gebaseerde Nicola Tre heeft ze wel.
